eskiden ne severdim uykuyu. uyu uyu doyamazdım. şimdi sabahlamayı seviyorum daha çok. hoş, uyku denen birşey de kalmadı ya.
vizelerde finallerde höykürürdüm şu okul bitsin sabah akşam uyuyacağım diye. olmuyor tabii. yaş büyüdükçe sıkıntı artıyor, sıkıntı düşüncelere gark ediyor, eh uyku da serbest atışta..
