zamanında hollanda'dan döndüğümde, gece 12'de valideye yaptırdığım eylem.
annemi özlerim diyordum, nitekim özledim de. ay canım, yerim ben onu. ama sucuklu yumurtayı özleyeceğim aklımın ucundan bile geçmezdi. öyle memlekette olmaz ki lan, ekmek yok doğru dürüst. anneme daha istanbul'a indiğimde söylemiştim, ekmek alın, o saatte bulamayız falan diye. yani akşam 5 falandı. bir süre de bekleyecektik orda uçak için, zaman boldu hani.
eve girdiğim anda o gelen sucuğun kokusu, hiçbir şeye değişilmezdi işte. ah ulan ah. evim gibisi yok şerefsizim.
