hiç birşey pek de mükemmel gitmezken ama sen israrla mükemmel sanarken başına gelir tam da. "başına gelmek" tüm felaketler için kullanılan o söz öbeği. gerçekten de bir felaket midir yaşanan, tartışılır.
okuldan çıkmış eve gidiyordum,mezun olacaktım, tezimi bitirmem gerekiyodu. bir yandan harıl harıl çalışırken, inatla çıkarmıyordum seni de aklımdan. her zamankinden cok vakit ayırmaya çalısıyordum. yalnız kalma, öyle sanma diye.
okuldan çıkmış eve gidiyordum. aradım, açmadın. sabah erkendi. o cok sevdiğin pastaneye gitmiştim, o çok sevdiğin börekten almıştım. üzerine pudra şekeri, az ama. öyle severdin sen her şeyi "dozunda".
yağmur yağıyodu, taksiye binmedim inatla, yürüdüm. ıslandığımda saçlarımı sen kuruturdun. yağmur kokardı saçlarim, koklardın. bile isteye ıslandım.
kapıyı çalmak yerine, anahtarımı kullanmak istedim. bana verdiğin ama benim asla kullanmadığım. sana, hayatına saygısızlık yapmaktan çekindiğim için asla kullanmadığım o küçük metal parçası. sana güvendiğim için bir de.
2 sokak daha yürüdüm apartamana girmeden, eve gittim. çekmecemde 2 yıldır öylece duran anahtarı aradım, buldum, evden çıktım.
...
anahtarı çevirdim, içeri girdim. ses yoktu, uyuyor olmalıydın. ama banyodan su sesi geliyodu. odana girdim yatıyordun yatakta. koklayarak öptüm boynundan, başka bi kadının kokusunu soluyarak. banyodan gelen ses susmuştu ama ben zaten seni gördüğümden beri onu duymuyordum.
gözlerini açtın önce gülümsedin, sonra doğruldun aniden. kapıda dondu bakışların. işte o an arkama bakmaktan korktum.
karşımda, ayağında benim terliklerim, üzerinde benim pijamalarım, benim dediğim "senin" yanında uyumuş, terlemiş, gülmüş, öpüşmüş "onu" gördüm.
...
sonrası, günlerce süren ağlamalar, isyanlar.
defalarca gelen özürlerin, çiçeklerin hepsi çöpe atılan. şimdi bakınca kötü de bi yalancıydın aslında, ben sana bile isteye inandım.
