kedileri şerefsiz kılan şey olsa olsa dilenci gibi davranmalarıdır. hayvan davranışlarının içgüdüsel olduğuna kedileri inceledikten sonra inanmamaya başladım. açık bahçe lokantaların bahçelerinde yemek yiyenlere öyle melul mahsun bakışları vardır ki bu kedilerin, dilenen insanlardan daha bir samimi ve yürek parçalar gelir insana. öyle atlayım, zıplayım, alayım, kaçayımın hesabını güdemezler. belgesellerde izlediğimiz bir arslanın bakışlarındaki dehşetle, kedininkindeki pırsmışlık hayvanların güçlerinin bilincinde olduklarının da göstergesi oluyor bu noktada. çoğu hayvan şerefiyle ekolojik dengeden, doğadan payını kendi imkanlarıyla alırken, kediler insanın vicdan diye bir mekanizmanın sahip olduğunu çözdükleri için dilenme yoluna giderek diğer hayvanların yanında şerefsiz ünvanı kazanabilirler.
