canım oraycığım, sen beni belki hatırlamazsın lakin ben seni hiç unutmadım. biz* senin gibi gazedici olamadık. amer aga'lara gidip okuyamadık. gerçi ben de hayatımı yazarak kazanıyorum ama olsun. kendimi senle asla bir tutmadım, hiçbir zaman da tutmayacağım. demek biz sokakta top oynarken, sen evde bugün verdiğin başyapıtlarının tohumlarını ekiyor, gece gündüz demeden yazık, okuyordun. bak burada, hakkında yazanlar var. sen sakın üzülme e mi? onlar 'meyve veren ağacı taşlarlar' hesabı, takılıyorlar işte. sen bize kuşende yazık'larınla baydınlatmaya devam et. o geniş yurtdışkı tecrübelerinle bize yeni üslupların yolunu açıyorsun. jüride kullandığın aksanla, global bir insanın nasıl ol*ması gerektiğini gösteriyorsun. çok yaşa e mi! satırlarıma son verirken, sana tek temennim; aman diyim, bilmediğin işlere bulaşman! sevgiler cancağızım.
