yanlış anlaşılan etkidir. bana göre insanlar sevgili seçerken daha doğrusu kafasındaki ideale karşısındaki insanı sığdırmaya çalışırken -ki bu da gözlemlerime göre en fazla 30'lu yaşlara kadar devam ediyor- (zaten daha sonra çoğu şeyden taviz veriyor insanlar) karşı tarafın ne tür müzikle uğraştığı ya da sevdiği çok arkalarda kalır. zira ona bu soru sorulduğu sizin aklınızda oluşan yanıt hazırdır; ilginç! (bu sizi karşı tarafa daha çok çeker hatta!)
çoğu akranım gibi modern talking, michael jackson, abba, chuck berry , hakan peker (hey george versene borç... ahaha ne güzeldi lan!) yonca evcimik (daha niceleri) şarkılarını neredeyse ezbere bilir, söyler ve onlara içten içe her dinleyişlerimizde değişik anlamlar yükleriz.
bana göre bu saydıklarımdan hoşlanmayan varsa uzak dursun benden. ne hakla chuck berry , brown eyed handsome man derken o iyyy bu ne diecek! çizerim ha, şşşşş! *
velhasıl kemal (ben öyle diirem) müzik zevkleri birbiriyle zıt olanlar bence ilk başlarda birbirlerine daha farklı daha çekici şekilde yaklaşacaklardır ama bir zaman sonra olay kişilerin kendi zevklerinden karşı tarafın mutluluğu için nelerden vazgeçebileceği yani karşı tarafa olan sevgisini saygısını göstereceği ana denk gelir. bu aşamayı geçenler daha sıkı sarılırlar birbirlerine...
