din, bütün teorik ve pratik iman-itikad temellerinin ötesinde bir çeşit üstyapı unsurudur. içerisinde pedagojik özellikler barındırır ve bireyseldir, lakin ahlak daha çok toplumsaldır ve bütüncül hareketi öngörür. yeni temelinde bireycilik ve toplumculuk gibi iki farklı etmen beslencesi vardır.
din, kutsal metinler ve peygamberler aracılığı ile yayılır, hüküm vereni yaratıcıdır. ahlak, örf, adet ve geleneğe yani geçmişe dayanır. hüküm vereni atalardır.
ahlak, toplumu bir arada tutmak için temin edilen ve çoğunlukta yazılı olmayan kurallara bağlılığı beklerken, din, her iki dünya hayatını ele alan yazılı ve sözlü kurallar bütünüdür.
her ikisi de mahiyetleri farklı olsa da inanç gerektirir.
'dinsiz' olarak nitelenen kişi, 'ahlaksız' olarak nitelenen kişiden daha az tepkiyle karşılanır.
