yılın bu mevsimi, özellikle bu mevsimi; dallarında tutunamamış, sararıp da kepaze, rüsva savrulmuş olanlardır. atması gereken yerde atmayan bir kalbin haykırışı kaçaklığı gibi...
dinginlenmekten aciz bir gitmek isteği peyda içimde. uzak, daha da uzaklara... tek bir veda sözcüğünün yardımına sığınmadan, tek bir çift göze bakmaksızın, hiç kimseye haber vermeksizin. ölmek gibi bir yerde, başının altına topraktan yastık yapmak ve hatta üzerine topraktan yorganı çekmek gibi. "acziyetimiz doğuştan, beceriksizliğimiz muktedir ruhumuza" nihayetinde. olacağı, olmaz yaparız elimizi değdirerek dahi biz insanlar ve sonra bir ömür tüketiriz "neden olmadı?" sorusunun gölgesinde. ki aynaya bakmaksızın, kendimizle dahi gözgöze gelmekten köpekler gibi korkarak...
