hiç bir zaman düşündüklerimi, hissettiklerimi insanlara doğru aktaramıyorum galiba. saçma sapan şeyler yapıp çevremdekilerden oluyorum bir bir. içimde kötülük yok aslında mutlu, huzurlu bi hayat istiyorum ben de herkes gibi. ama patavatsızlıklarımla hayatımı mahvediyorum. çok yoruldum ben de artık. ne biçim bi kişiliğim var diyerek çıldırıyorum çoğu zaman. ben de büyücem elbet diyip avutuyorum kendimi. yıllar sonra bu entryye bakıp küçükken neler yapmışım be demek istiyorum. ama umarım ozaman kadar değer verdiklerimden olmam be sözlük... hep istediğim o mutlu, huzurlu ortamı sağlarım.
