dinlerin rahatça yaşanmasını ve bireylerin dini vecibeleri özgürce yerine getirebilmeleri için uygun ortamı sağlamayı amaçlayan görüş.
fakat görüşe göre, bu uygulamaların da, tüm diğer uygulamalar gibi yasalar dahilinde olması ve "yasa üstü" olarak görülmemesi gerekir.
laikliğe göre, devlet hiç bir dini tanımaz, sadece dinsel toplulukları tanır. fakat insanların dinlerini yaşayabilmeleri için yasalar dahilinde düzenlemeler yapar. dini metinlerle ilgilenmeyen devlet, dini konuları sadece toplum üyelerinin istisnai yaşayış tarzı olarak ele alır.
kelime olarak laiklik, fransızca olan laicite'den gelir. bu görüşü benimsemiş olanlara ve uygulayanlara da laik denir.
1905'de fransa'da okullardan tüm dindar personelin uzaklaştırılması ve dini okulların kapatılmasıyla adı konan laikliğin, temel prensipleri şöyledir:
1- hiç bir din, devlet tarafından finansal ya da politik olarak desteklenemez.
2- her insan bir dini takip etme özgürlüğüne sahiptir, fakat hiç birinin böyle bir zorunluluğu yoktur.
3- okullarda dini eğitim kesinlikle yasaktır.
4- kamuya açık ortamlarda, mezarlar da dahil olmak üzere hiç bir dini simge kullanılamaz.
dinin, kişilerin özel hayatlarında yaşanmasını öngören bu görüş, türkiye'de çok daha yumuşak ve esnek uygulandı ve bu da bir çok hataya sebep oldu.
devlet, dini işler bakanlığını kurarak sunni islam öğretisinin uygulanmasında, camilerin işletilmesinde, dini personelin memur edilmesinde rol aldı.
laiklik üzerine uygulamalar zamanla daha toleranslı hale geldi ve "kamusal düzenin rahatsız olmadığı sürece, kamusallaşma" şeklinde bir yaklaşıma vardı.
böylece insanlara dinlerini açıkta da yaşama hakkı veriliyordu, toplumun diğer üyeleri rahatsız olmadığı müddetçe.
