aşağı süzülen yolun başında bekliyordum her sabah.aynı kişiler oluyordu durakta hep.hep bir şeyler söylemek istiyordum onlara.bir türlü çıkmıyordu ilk kelime ağzımdan.onlarda da hiç bir hareket olmuyordu. yollar uzuyordu. duvarlar büyüyordu. aynı simitçi, aynı çay ocağı. mutsuz yüzler, huzursuz bakışlar. sürekli kendilerinden bahseden,çocuklarını öven insanlar. kalın sesli seyyar saTICI VE ayakkabıcının ÇiRKiN ama çekingen tezgahtarı. ve sen geldin. kırmadın dökmedin. suçlamadın germedin. üzmedin korkutmadın. strese sokmadın en mühimi.senden önce havada asılı kalıyordu sözlerim. sen yakaladın onları ve gözbebeğimden içeri süzülüp sağ salim bıraktın yerli yerine.
