eksik kalan cümlelerin ve duyguların için oku! oku çünkü leyladır anlatılan mecunun ağzından...
dicle'nin serin yamaçlarında bir çilek idim ben. son taşkında bedevilerin bağlar ve bahçeleri harap olunca geç yeşermiş, şiddetli güneş ile erken kızarmıştım. bir gün kara kaşlı, kara gözlü bir arap kızı, nazik elleriyle koparıp koydu sepetine beni. dalım ve yaprağım benimle idi. umuyordum ki al dudaklarına dokunacaktım. hatta tam da dudaklarına yaklaştırmışken... olmadı... olamadı... olamadım... eksik kaldım, yarım kaldım.
adı leyla idi, dudaklarından koparıp bir kazana attı beni sonra hiç acımadan. hurma lifleri, çöl dikenleriyle beraber kaynadıkça kaynadı suyum; dağıldım, ezildim. yanıyordum ve henüz olgunlaşmamış bir hhurma ile kol kanat olduk bu yangında birbirimize ama nafile!... gül dudaklar umarken dikenler battı yüreğime. yanışım ateşten miydi, aşktan mı anlayamadım.
bir tekneye döktü güzeller güzeli sevgi dolu varlığımı, çiğnetti çocuklara. suyla yeşermiş, mehtapla rengimi bulmuştum; güneşte kurutulup candan ayrıldım. mermer ile merdane arasında lif lif karıştım kaderini paylaştığım hurmayla ve birbirimize sıkı sıkı sarılmayı öğrendik dikenlerle. rengim solarken, canıma batan liflerin ve dikenlerin hesabını soramadım kimselerden.
bir kaç gün sonraydı, yaralarım iyileşmeye, kaynayan kabarcıklarım kurumaya yüz tutmuştu...... *
