yusuf hayaloğlu'nun yüreğim kanıyor eserini öyle bir içtenlikle icra etmiştir ki aniden garip bir hüzün çöker insanın omuzlarına. hani hiçbir neden yokken güneşin doğuşu bile koyar ya insana. işte öyle bir şey. galiba sanat dediğimiz sığınak da böyle olmalıdır, insanı hiç hissetmediği duygulara yöneltebilen ya da vakitsiz ve nedensiz olmasaydı sonumuz böyle dedirtebilen.
