ayrılığın arkasından yaşanan iç burukluğu, hüzün. tamam belli bir şey bu, ayrılık vakti geldi. ama neden böyle acı verici her şey? son sözleri neden söyleyemez insan? neden karşı taraf aniden çekip gider? zaten kötü bir şey söylemeyecektiniz ki! belki bir 'mutlu ol' belki 'sinirlenme her şeye' belki 'annenlerle çok kavga etme' bu kadar.
unutmuşum sanırım, karşı tarafın nasihate ihtiyacı yok. bari en azından kendi kendime öğüt vereyim. kalp kırık kalp buruk ama sebebi yalnızca kendin. eskiye dönmek gerek, kendi gemini kaptanı olmak, tayfası yolcusu... anıları da at denize. sana acıdan başka bir şey vermiyor onlar. kendinden daha çok sevdiğin canının bir parçası da elinden uçmak üzere. sahip çık kendine.
şimdi anladım. meğer sana söylemek istediğim her şey, aslında kendimeymiş, ne garip.
