doksanlı yılların vazgeçilmez üçlüsü. önce annemiz bizi güzelce yıkar ardından sadece tv ışığında bizimkiler dizisiyle güler tam sinema izleyecekken annemizin "yarın okul var" serzenişiyle yataklara geçerdik. biz başımızı yastığa koyarken tv'nin aydınlattığı o odadan "all my life" müziğini duyar rüya alemlerine akardık. bir keresinde batman'i izlerken uyuyakalmıştım. güzeldi doksanlarda çocuk olmak keşke hiç büyümeseydik sözlük bir tarafımız hep çocuk kaldı.
