ablam, keşke burada olsan, yanımda olsan, dertlerimi hafifletsen, gülüşünle içimi ısıtsan, aman boşver desen kafama taktığım herşeyi, dertlerimi dinlesen yine, çözüm aramaya çalışsan tüm gücünle.
vücudundaki ağrılara, sızılara inat tekrar gülsen, yine bir bakışınla anlatsan herşeyi, yine "aman abam" diye başlayan öğütlerine başlasan tekrar...
neden gittin diye sormadım hiç sana, soramadım yanına her gelişimde. boğazıma bir şey düğümlendi, şimdi olduğu gibi.nasıl alışırım ben senin yokluğuna, hiç anlayamadım ablam,a nlayamayacagımda. hep kandıracagım kendimi sen o kanepende başında serumunla yatıyorsun diye düşleyecegim hepseni, ilaç kokunu unutmayacagım.
artık odaya her girişimde dönüp önce o kanepeya bakıyorum,seni selamlıyorum öyle geçip oturuyorum,çiçeğin bazen kıpırdıyor gibi oluyor gözüme sen okşuyorsun zannediyorum,gidip bende okşuyorum,belki kokunu duyarım,dokunabilirim sana diye..çok özledim seni çokk..
güllerin en güzeliydinsen,gülüşünle insanın içini ısıtan,kimbilir kaç insana okuma yazmayı öğreten genç bir fenerdin,huzur içinde uyu ablam..
