çocukken çok daha basitlerini yapmaktan zevk alırken unutulan, sonra sonra çok daha güzellerinin ortaya çıkmasıyla yeniden keşfettiğim şey. buraya kadar herkesin başına gelen mevzudur. geçenlerde aldım bir tane. ''öyle alengirli bir şey olmasın 500 parça kafidir'' dedim. sen misin diyen? şu aşağıda görmüş olduğunuz puzzle:
iki üç gecedir minicik parçaları birbirine tutturup ortaya resmi çıkarıcam diye gözlerim ağaç budağına döndü. o değil bırakamıyorum da. ne belaymış arkadaş.
