2.
-
krallara yakı$ır asılmak
bir tüyün usulca dü$ü$ü yere
gibi sessizce gelir karanlık
son sığınak da terk edilir
kediler ölmeden önce
üstüme gül koklayan bu kenti bırakırım
bırakır giderim, kentler ku$atılırken
ku$lar ölürken gökyüzü yalnızdır
ancak krallara yakı$ır asılmak
bir tüyün usulca düştüğü yerde
peygamberler gül koklamaz, yalan
çocuklar büyümek istemiyor i$te
biz a$ınıp küçüldükçe
son sığınak da terk ediliyor
kediler ölmeden önce
kafka, kutsa beni bu gece
altay öktem / beni yanlı$ öptüler aslında'dan..
