iyileştirmek için hiçbir çaba sarfedilmeyen ruhtur.
kanar ve o kan ruhunuzu renkli kılar. dıştan bakanlar "aaa ne renkli bir insansın" der ama o rengin kanın rengi olduğunu bilmeden. durdu sanırsınız ara ara.. bitti sanırsınız artık kanamayacağım, yaram iyileşti ben de normal oldum dersiniz kendinize. oysaki en umulmadık ve en tedbirsiz anınızda yine kanamaya başlar.
içinizde şarkılar söyler kanasa da..sizi ağlatır size söylediği hüzünleriyle. öyle bir yaradır ki bu zaman içinde yüzünüze de yansır içinizdeki. gülerken bile hüzünle yanan gözlerin sahibi olursunuz. yüzünüzdeki anlamın tek sebebi içinizdeki kanayandır. acı, size anlam katar. oysaki siz anlamsız olmayı daha çok istersiniz. acıdan sıyrılabilenlere ilgiyle bakar, demek ki acı bitebilen bir şeymiş diye sevinirsiniz. herkesin acısı biter de sizinkine sıra gelmez. kuyrukta bekleyen ve sıra size geldiği anda kapanan bir acıdır bu.
yürürsünüz, içinizdeki acıya sarılarak. onu unutmadan ama onsuzmuş gibi yaparak.
