mantığın sesinin artık çok çıkmaya başladığı andır. kabullenmenin en üst seviyesidir. mutluluk verir. yeniden doğmuş gibi hissettirir küçük küçük.
akla geldiğinde hıçkırıklar yada boğazda o düğümle yerini tebessüme bırakır. derin derin içletir, nefesler aldırır, oh dedirtir. üzerinizden koca bir yük attığınızı resmen hissettirir. geriye dönüş yoktur artık ileridesinizdir, önde.
eskiden hiç unutamadığınız en tatlı hatıralar, en küçük ayrıntılar yok olmaya başlar hafızanızda, bırakmışsınızdır çünki iplerinizi salmışsınızdır zihninizi... o ferahlıktan nasıbini hafızanızın belleğide alır elbet fakat bukez de önceden hiç hatırlanmayan sürekli bastırılan kötü hatıralar olumsuzluklar kendini su yüzeyine bırakıverir, tüm gerçekliğiyle... her gerçekle bir adım daha atarsınız ileriye...görüpte görmek istemediklerinizdir onlar taa eskiden... şimdi ise iyki varlar dediklerinizdir...
eskiden mutlu eden herşey yine mutlu etmeye başlar, yediğiniz çikolata, içtiğiniz kahve aynı tadı verir yine. eskiden önünden geçemediğiniz yerlerin daha güçlü dayanırsınız kapısına yeniden çizersiniz herşeyin şeklini bilinç altınıza... tek tek bakarsınız herşeye o ağaca, o duvara, o masaya farklı yeni bir gözle bakarsınız, sondur bu ama bilirsiniz acıtsada son kez acıtıcaktır. sonra, bitiyormuş nefes alınabiliyormuş gerçekten der, huzur bulursunuz. ve şimdi o boşalan kocaman boşluğun kendi kendine küçülüp öylece yok olmasını yada yerini başka bir sevginin doldurmasını bekler ama, takip etmezsiniz... sakin, huzurlu, kararlı...
...burada bahsedilen aşk mecazi yani aslında hiç gerçek olamamış aşktır. zira gerçek olamadığı için böyle bedel ödetmiştir. *
