tam ona sarılırken gördüm pencereden
gülünecek ne vardı, gülüyordun ya öperken
bu gece seninle olalım canım derken
sildim seni o anda kalbimden
neydi kopan içimden
yıllar zincirinden
öldüm sanki yaşarken
kaçtım hemen o sahneden
kendimi buldum ben çalıştığım bu yerde
azalır acılar da belki gitgide
uykusuz her gece bu soğuk kahvede
sabahlarım bazen günlerce
rüyalarıma gelme diye
uykusuz her gece, yorgun ölesiye
unutur muyum seni yorulsam her gece
masada boş bardaklar
kirlenmiş tabaklar
çoğalıyor önümde bitmesin sabaha kadar
yakmıyor elimi artık bu kaynar sular
yoruldukça kaybolur acılar
