"son baharın son çanlarında yıldızlarla asla vedalaşamadım
Ürkek bakan komşu kızının içeriye kaçışını asla kabullenemedim
Boş evin, boş masasının, bir kişilik porsiyonlarında asla şizofrenik olamadım
ilk kar tanesinin yüzüme vuruşunun bencil gülümseyişini asla unutmadım
Belki de hiç yaşamadım"
dizelerinin sahibi benim de biricik tiyatrocum. ankaranın yakışıklısı
