zall yine her zamanki gibi, yiyemiyeceği muzu soymaya kalkıyor yapamayacağı vaadlerle yazarları oyalama taktiğine gidiyordu. çıktığı bir röportajda; heycanını yitirmeyen bir çocuk edasında, misket oynayan kısa pantolunlu sümüklü bir velete benziyordu. ayrıca sevimliydi, bence yeterdi. olsundu o zall bizim zallımızdı.
bazı bazı kafası atıyor; 'korum ulan sözlüğünüze ferrarimi aldım güzel kızları araba bekliyorum' çıkışıyla atar yapıyor; niteliksiz ve sözlük oluşumundan bi haber yazarları hunharca katledeceğine dair açıklamalar yapıyordu. bekliyorduk, zallımsın yar hayınsın yar türküsü eşliğinde ümit ediyorduk.
olmadı, zall yiyemiyeceği muzun altına yattı! radikal kararlardan kaçtı, eleştirilere kulak asmadı. osura osura uykusuna devam etti. onun yerine yazarlar hat safada endişeliydi.
ve bir gün anladık ki, zall aslında trollün tekiydi. o bir ironi üstatıydı. 'biizz biz ekşi klonuyuz, hedefimiz onun gibi olmaktır.' derken ironi yapmıştı. onun tek niyeti, sözlük görünümlü forum yapmaktı. amacına ulaştı. trollerin şahı oldu.
