bu kadar imkanın içinde imkansız olmasan bu denli sever miydim ben seni? seni alıp alıp kaybetmelerimin içerisinde hiçbir zaman tamamen bana ait olmayacağını ve seni hiçbir zaman büyütemeyeceğimi bile bile. sen benim şair yanımsın, yalanımsın. bu imkansızlık içinde çektiğim acımsın. hayatımı, benliğimi, beni benden alıp kaçanımsın. alnımdan öpüp beni çok sevdiğini söylediğin an sevginin, şefkatin, aşkın en delisini yaşatanımsın.
aklımla zıtlaşmasam vazgeçermiydim senden? asla! imkansızım... yani ben;
Sende ben, kutba giden bir geminin sergüzeştini,
sende ben, kumarbaz macerasını keşiflerin,
sende uzaklığı,
sende ben, imkansızlığı seviyorum.
Güneşli bir ormana dalar gibi dalmak gözlerine
ve kan ter içinde, aç ve öfkeli,
ve bir avcı iştahıyla etini dişlemek senin.
Sende ben, imkansızlığı seviyorum
fakat asla ümitsizliği değil... *
