gerek toplum olarak, gerek insanlık olarak, nedendir bilinmez bir üşengeçlik huyumuz var. ne zaman bir iş yapacak olsak direk içimizden " aman ya hallederiz birazdan " deriz. halbuki o " birazdan " kelimesi baya geniş bir zamanı ifade eder. ve zaman geçtikçe yapılacak iş ertelendikçe ertelenir. tabi vicdan denilen olgu daha fazla dayanamaz ve " yeter ulan yapacaksan yap " der. artık yapacağımız iş kafamızda devamlı bir soru işareti bırakmakta ve üzerimizde devamlı ağırlık hissettirmekte. ama üşengeçliği motto benimsememizden dolayı o iş biraz (!) daha ertelenir ve ancak yumurta kapıya dayandığı an yapılmaya başlar.*
