toto ligin takımları kendini belli etmeye, lig sıralaması da yavaş yavaş oturmaya başladı. galatasarayın skandal sezon açılışı da yerini giderek standarda bırakıyor.
bunu dile getirmek elbette çok kolay, o yüzden biraz destekleyelim;
pas olgusu
galatasaray, istanbul büyükşehir belediye maçında dörtyüz kadar pas yapmış, bunların üçyüzkırkbeşinde başarılı olmuş. geçen sezonun özellikle- ikinci devresiyle birlikte baş gösteren en önemli sorun, rakip tarafından baskılanan galatasaray defansı ve orta sahasının topa sahip olmayı sürdürememesi ve oyun içindeki etkinlik ve hakimiyetini kaybetmesiydi.
savunma olgusu
bu problemin kendini göstermesinin bir numaralı sebebi ise, takım savunmasının oturmamasıydı. bugün gördük ki, servet eskisi kadar riske girmiyor ve uzun mesafeli paslar denemiyor. insua ne zaman yerini koruması, ne zaman önde baskı yapması gerektiğini biliyor. ve, şahsi fikrim, en önemlisi lorik cananın süre almaya başlaması.
şunu itiraf edelim ki, mustafa sarp hepimizi kandırdı. hevesli, heyecanlı ve mücadeleci bir oyuncu olduğuna inandırdı bizi. fakat, artık birçoğumuzun gördüğü gerçek şu ki; mustafa sarp bir taklitten ibaret. koşuyor gözüküyor ama koşmuyor, müdahele yaptığına inandırıyor ama gölge markajıyla işi kurtarıyor. gol sevinçlerinde hep en önde; golü atan oyuncunun kafasını koltuk altına alıp bırakmıyor.
ama katkısı nedir diye düşününce, ne top kaptığını, ne de takımı ileri taşıdığını görüyoruz. ibb maçında, yabancı sınırlamasını aşan ve mustafanın yerine oynayan lorik cana ise bize unuttuğumuz birçok şeyi gösterdi açıkçası.
doğru pozisyon alışları, yerinde müdaheleleri ve baskısı ile takım savunmasını ilk etapta ayakta tutan isim oydu. üstelik zaman zaman sakinliğiyle, zaman zaman da yerinde ve dozunda agresyonuyla galatasaray orta sahasının ihtiyacı olan gerçek isim olduğunu -en azından bana- kanıtlamış durumda. henüz maç kondisyonu problemi yaşıyor, bu da ona zaman zaman pas hatası ve dengesiz müdaheleler olarak dönüyor, fakat düzenli oynayarak kolayca aşılabilecek bir problem bu.
galatasaray savunması oturmaya hatta oluşmaya başladı dedik ya, aslında bunu açıklamaya tek başına yetecek bir kelime var. edebiyatta sehl-i mümteni vardır. ilk bakışta çok kolay görünen, fakat bir benzeri gerçekleştirilmeye çalışıldığında ne kadar zor olduğu idrak edilen yalın anlatıma denir.
şeyh galip hem tanımını, hem de örneğini çok güzel vermiştir;
zannetme ki şöyle böyle bir söz
gel sen dahi söyle böyle bir söz
Müzikte de The Beatles buna en harika örnektir. Şarkıları yıllar boyunca yeniden yorumlanmış, ama asla aynı etkiyi verememiştir. Orijinalindeki sadelik, seslerin doğru kullanımları ve yorumdaki hünerin üstüne konmak istenmiş, ama elde sadece karmaşa ve duygu yoksunluğu kalmıştır.
futbolda da, doğru yerde ve doğru zamanda bulunmak, bir olarak haraket etmek ne kadar zorsa, o doğru yer ve doğru zamanda basit hareket etmek de o kadar hayatidir işte.
şimdi egolar siliniyor, akıllar törpüleniyor, biz de bu sayede daha derli toplu bir savunma anlayışı görmeye başlıyoruz.
hücum olgusu
galatasarayın hücum olgusu ise, eksik ve baros gibi harika bir golcünün bireysel hünerlerine bağlı durumda gözüktü. bunun baş sebebi ise, iki kanatta oynayan pino ve aydının tek hamleli ve oyun zekası üst seviyeyee taşınmamış oyuncular olmasıydı. arda ya da elano, ya da ikisinin birden oynadığı bir takımda hem misimoviç oynama ve oynatma şansını daha çok yakalar, hem de yerleşik hücum anlayışı sayesinde bol kanat bindirmeli ve barosu yalnız bırakmayan bir galatasaray izlemek mümkün olabilir.
şimdi bu kadar tespitte bulunup, bir o kadar da tahmin yürüttük. peki yarın bu takımın tahmin edilen şekilde daha iyiye gideceğini iddia etmek mümkün müdür? işte bunu hiçbir zaman söylememek gerek.
içinde her zaman canlı birşeyler bulunduran futbol tam da bu sebepten dolayı peşinden koşturuyor.
