Hayat olmak ya da olmamaktan ibaret değildi hiç bir zaman! Ya da tam da bundan ibaretti. Ya da sadece varlıktan... Yokluk hiç yoktu. Kimsenin yokluğu, umrunda değildi hiçbir kimse için. Tek önemsenen nasıl varolduğunuzdu. Varoluşunuzun büyüsüydü önemli olan. Başka şeyleri nasıl var ettiğiniz ya da nasıl yok ettiğiniz önemliydi. Yani hayat yaptıklarınız ya da yapmadıklarınızdı sadece... Ne yazık ki...
Dikkat! Bu yazıda bolca "ne yazık ki" kelimelerini okumak sizi rahatsız edecektir ama üzülmeyin hemen, aslında hiç de o kadar ajite değil durum. Sadece gez-göz-arpacık kadar detaylı bir durum.. Yani nerden baktığınız, nasıl gördüğünüz ve gördüklerinizi nasıl ele aldığınızın durumu.
Shakespeare, Hamlet'in girişinde diyordu bu sözleri...
Dertler denizinden bir silahla kurtulmak, ölmek, uyumak... Kim istemez ki ölmeyi, uyumayı diyordu sonra...
Herkes ister böyle kolaycılığı, herkes ister kolay çıkış yollarını...
Kimse uğraşmaz savaşıp başarmayla.
