mümkündür, ayrılık varsa artık onun tenini, sesini, gülüşünü, bakışını kısaca her şeyini isteyen sevgi bunları istemeyi bırakır; susar ama bu sessizlik tükeniş değildir. sessizce özler; sessizce merak eder; sessizce... o kadar sessizleşir ki zamanla varlıkla yokluk arasında kalır. ama vardır işte...sadece söyleyebileceği fazla şey kalmamıştır. söylese de duyan olmaz zaten...ve insan artık daha cılız duyguların sesine kulak vermeye başlar. ne yazık ki bunu yapmak zorundadır...
