ailesinden yeni ayrılmış olmanın tedirgin mutluluğunu yaşayan 92'lilere takılır yorgun, miyop gözlerim.
sivilceli kahkahalar, jöleli şakalaşmaların gürültüleri, seyrek sakalların arasından gelir az duyan kıllı kulağıma.
hipofiz bezinden akar o an büyümekte olanların kokusu sümüklü burnuma.
tüm çirkinliğime rağmen korkmadan gelirse çıtırın biri yanıma ve sorarsa 'sen kimsin' diye bana,
yağlı sakallarımın üzerinden gülümser ve derim ki, 'benim gibi olmak istemiyorsan sakın okulu uzatma!'.. (brutal)
çömezleri korkuttuktan sonra evime gidip duşumu aldım. sonra da ayıma sarılıp uyudum. malum yorucu bi' gündü.
ergen bi' piçken aileden kaçmak uğruna nasıl da taşraya göç ettiğimi gördüm rüyamda.
asla benimseyemediğim bi okulu nasıl da hala bitiremediğimi gördüm.
çok uzun bir zamanı nasıl da kendimi sikerek geçirdiğimi gördüm.
yakın geçmişi silmek isteyen jack'e 'hep kötü şeyler yaşamadık kie' diye haykıran kate orospusu gibi, moral vermeye çalıştı biri içimde, 'siktirgit' dedim. (lost)
ve herşeyin farkında olup icraata geçemeyişiminde farkında oldum. (loop)
sonra uyandım, hissettim sanki hafiften.. gözlerimin daha az gördüğünü, ve kulaklarım kıllanmış, sakalım yağ, burnum sümük dolmuştu sanki.
ve yine çocukları korkutmaya gittim her zamanki gibi.
