Bursa tophane saray çay bahçesi:eğer yalnız hüzünlenmek istiyorsan.şehir ayagının altında ama birşeyler eksik.mevsim sonbahar ise dalıp giderken faketmeden,çayın soğumuş,diğer masalarda oturan insanlar değişmiş.kaç saat olmuş? bir ?iki?derin bir oh çekersin,iki yudumda çayını bitirir hızlıca kalkarsın.bu hüzün sana fazla gelir.
Mudanya sahili:bir gece saat 12'den sonra,eger arkadaş grubuyla gitmişseniz.denize bakınca hiçbir şey görünmüyor,sadece karanlık var ama deniz oldugunu biliyorsunuz uzaklarda görünen feribotların ışıkları bir umut var dercesine parlıyor sanki,hani tolstoy'un dediği gibi kalabalık içinde yalnızlaşmak bu olsa gerek..hüznü kemiklerinizde hissedersiniz,eger isterseniz
Kadıköy sahilde taşların ustu:bir simit var elinde bir ayran,ögrencilik hayatı işte.cepte kuruş yok kafa binbir fikirle dolu,gece coşan dalgaların taşlara vurdugunda çıkardıgı sesle irkiliyorsun,eski fikir yeni fikre bırakıyor yerini.hayal kuruyorsun,belki pişmanlık duyuyorsun birşeyden.ama hepsi simitle beraber bitiyor ve azgın dalgaların kucaklarına bırakılıyor.Hüzün de bir dahaki yalnız geceye kadar terkediyor seni..
