kadın ve erkek doğası yoktur. Davranışsal olarak bizi farklı yerlere iten cinsleştirmeler olsa da kökünde edimsel olarak eylemlerimiz birbirini tekrarlamadığı gibi birbirinin aynısıdır.
Sadece kimlik bazında, kadınlar cinsel olarak daha çok bastırıldıkları için, dramatiktirler. Bu noktada aidiyetliğe daha fazla ihtiyaç duyarlar. Bu genelde baba imgesinin yüceleştirilmesi ile gerçekleşir. Ama diğer noktada erkek için geçerli olan tek şey, babayı yıkmaktır. Yıkım sonucunda her ne kadar babaya yaklaşsa da erkek, kimlik olarak babasından nefret eder.
Kadınlar dramatik olmalarını cinsel bastırılmışlığa kanalize ederken, erk aklı içinden çıkan büyük bir bilişsellik dünyası vardır. Felsefe gibi bilgi ile yönlendirilen tüm meseleler erk zihninin ürünüdür. Zira iki dönem var. Birisi kadın egemen zamanlar mithos, diğeri ise erkek egemen zamanlar logos.
Bu bağlamlardan yola çıkılacak olursa, aitlik kimliğini kendinde daha çok benimseyen dramatik kadınlar, kavrama ile yakından ilişkilidir. Bu noktada oral seks bir cinsel hastalık değil kavrama ile ilişkilendirilen bir aitlik dışavurumudur. Erkek içinse daha çok bir fantazi imgesini çağırıştırır. Genelde alçaltıcı gibi düşünülsede sosyolojik açıdan aitliğin bireyler üzerinde böyle bir etkisi var.
Nitekim iradenin yokluğu ile birlikte, aitlik sahiplenme mevzusu tek bir cins için değil fakat aynı toplumsal kırılmalardan çıkmış bir topluluk için aynı olabilir.
