itiraf ederim ki sürekli başa sarmaktan yorulmadım ben.
çünkü kendim çok pis kaşınıyorum..hayatın en mükemmel seviyesinin kimi zaman aslında en dip seviyesi olma halini çok sevmişim ben..
çünkü ben düz bir çizginin üzerinde yürümekten nefret ediyorum. hiç bir zaman kendimi güvende hissetmemeliyim mesela. hiç bir zaman herkesle aynı fikirde olmamalıyım mesela. hiç bir zaman başkalarından çok kendime sarılmamalıyım mesela. ben o hayat kelimesinin her 5 harfinden birine bir matematik yüklemişim ağır hesapları sormak için...
sahi ben itiraf ediyordum değil mi?
her sevmenin sonunda doğan bir nefretten de yorulmadım ben..
her nefretimin kuyruğunda dolanan intikamdan da yorulmadım ben..
son kez itiraf ediyorum bir gün ölürsem eğer işte bundandır benim gidişim..
