halklar bireylerin afyonudur. Faşizmin kitle ruhu anlayışı, yıkıcıdır. ve genelde ortak bir şeyleri olmayanların bile ortaklığı ile sonuçlanır. Toplu yaşama istemi bir grup iletişim moderasyonu vesilesi ile insanı kavramların onlar üzerinde yük olacağı bir şemaya iter. Bu itki aslında moderasyonun kendisi değil bireyin çevreye karşı olan algısıdır. Genel de bu itki sadece konuşma ve düşünce ile var etse de, asıl egemenliğini resim ve sesle tanımlar. Bu tanımlamalar bilinç altında öğrenme durumunu uyararak onu ihtiyaca yönlendirir. Ve öğrenme ile birlikte öğrenilen bilgiyi kabullenme ile tamamlanır.
Kültür ve altkültür yaratımı, birbiri ile ilişkileri olmayan farklı kökende iki toplumu bile birleştirir. iletişimin yeni çağı uygarlık ve modernizmdir. Asıl gerici olan şey, krizler sonrası toplu helakla birlikte, kitleyi kendine bağlayan egemen kapitalist anlayıştır. Aslına bakılırsa kaynak bir kavram olmadığı sürece ; uygar olan ile olmayan arasında bir fark olduğu söylenemez. Sistematik olarak laiklik de laik olmayanların özdeşleştiği bir durum.
