film gibi film. ne eksik, ne fazla. gayet olurunda her şey. ne keşke şu olsaydı dedim, ne keşke şu olmasaydı dedim. (zorlarsam eğer, gençlik hallerinin ışıklı kapıdan gökyüzüne açılma sahnesi olmayabilirdi derdim ama zorlarsam eğer; ki zorlamıcam)
daha geçen gün izledim yol filmini. evet çok ayıp ama olsun. geç meç. dedim ki, helal olsun. özellikle de tarık akan ile şerif sezer'e.
şimdi üzerinden 3-5 gün geçti ve bu film. yine bu iki aslan yürek. diyecek bir şey bulamıyorum gerçekten.
bu filmi izlememek evet çok büyük bir kayıp. çünkü ruh var. his var. ben salya sümük ağladım ama bu önemli değil. kalbimi biraz olsun yakıyorsa bi film, hayat o zaman daha tatlı-daha kolay-daha bi başka işte.
emeği geçen herkese sıradan bir sinemasever olarak, teşekkürler.
