anne insanının pazara gitmeyi, yemek yemek, su içmek, uyumak gibi temel gereksinimlerle eşit tutması durumudur.
bizim memlekette çarşamba günleri kurulur bu pazar isimli panayır. annemin dediğine göre kıyafet ve yiyecek diye ikiye ayrılıyomuş,* her çarşamba, kahvaltı yapıldıktan sonra, okula gidecekmiş gibi çıkar evden, pazara gider valide hanım. sanki bi hafta gitmese arayıp "seni bu çarşamba pazar da göremedik ayşe hanım" diyecekler diye düşünüyor sanırsam.
a: anne
r: ricon
a2: abla
a: riconn, biz çıkıyoz bişey istiyon mu?
r: nereye?
a2: teyzem gelcek şimdi, pazara gidicez.
r: ne zaman gelirsiniz?
a: teyzenlere gideriz ordan, akşam geliriz.
r: ben ne yiycem?
a: git dışarda ye be, kaç yaşına geldin.
a2: haha.
r: tamam.
her hafta aynı muhabbet. dilekçe yazdım belediye ye "pazarcılar çok ses çıkarıyor, duramıyoruz evde. şehir dışına taşınsın pazar yeri, arz ederim." diyerekten.. ama gönderemedim, götüm yemedi. şimdi bizim eski evde validenin komşu var gülümser teyze, oğlu belediye'de çalışıyo. benim mektubu bulsa, annesine söylese, onun annesi benim anneme söylese, annem benim ağzıma sıçar..
göndermiyek sittir et. zaten pazar merkür'e taşınsa oraya da gider bunlar..
