bebeğim oldu daha ilk günden bu dizi.
bazı sahneler sırf yönetmenin "resim gibi" sahne arzusuyla çekilmiş çok belli ki o da benim en sevdiğim bir şey. durup durup gözlerimi dolduruyor dizi. çocuğun annesinin kolunu okşaması, kadınla adamın konuşmaları, kadının "avrupalı" kadın tespitleri, yenge tiplemesi, o minicik osman'ın bile aslanlar gibi duygulu duygulu oynaması... üstelik arabesk bir şark dramından ziyade herkesin "normalde de olur ki bu" diyebileceği türden acılar yaşanıyor evin içinde.
filmi çeken bile benim kadar analiz yapmamıştır ha! sevdim mi tam severim, sildim mi bir kalemde, canımsın kanal d.
