1980'lerde ve 90'ların başında türkiye'de böyle bir uygulama yoktu. daha sonra 90'larda, terör olaylarının zirveye çıktığı dönemlerde, birkaç maçta taraftarlar kendi kendilerine başlama düdüğünden önce istiklal marşını okudular. sonra bu yaygınlaşınca, binlerce kişinin organize olmadan marş okumaya çalışmasının yarattığı ses kirliliği dikkat çekti; ve bunun bir düzene sokulması talep edildi. ilk olarak, kulüpler statlarda hoparlörlerden marş çalarak bu işe el attılar. sonra da federasyon duruma el atıp bu işin standardını oturttu. özetle, bu uygulama bir dönem ülkenin içinde bulunduğu şartlar sonucunda kendiliğinden ortaya çıktı ve gelenek halini aldı. işte böyle.
