sözlüğün bir dışavurum aracı olarak kullanılmasıdır. yazarların sokakta dile getiremedikleri bir takım sözlerini, kendi içlerindeki düşüncelerini, fantezilerini, abuk sabuk zırvalarını, mantıklı söylemlerini, duygularını, itiraflarını, kavgalarını, hırçınlıklarını, kinlerini, içtenliklerini, sahteliklerini, streslerini, mutlulukları, sevinçlerini, üzüntüleri sözlüğe yansıtmalarıdır. tadında kalırsa hoştur. ama abartılırsa suyu * çıkar.
