anne: yavrum evladım, biz teyzenlere gidiyoruz,orada kalabiliriz. belli olmaz belki de kalmayız. dolapta yemek var, ısıtır yersin annecim...
baba: lan, videoyu fazla kurcalama, kasetleri de aldığın yere koy.
haha. anladın sen!
imzasını da atmıştır.
o gece çocuk * eve gitmemiş arkadaşlarda takılmışımdır. geç vakitte eve döndüğümde anne ve babanın kıkır kıkır gülüşlerini duyar, salona dalar, "hayırdır?" diye sorarım.
anne elindeki kağıdı sallayarak gülmeye devam eder. söyleyemez ne olduğunu..
kağıdı alır okurum.
baba sessizdir, ama bıyık altı kıvamında gülümsemektedir.
işin aslı sonra öğrenilir, anne çıkacakken, baba "w.c ye giricem, sen git geliyorum ben arkandan" demiştir.
anne, baba geldiğinde "çocuğa bişeyler mi yazdın?" der.
baba, hayır yazmadım, ne yazcam eşşek kadar adama der.
eve gelindiğinde ise, annenin bulup okuduğu kağıtta yazılan birşeyler vardır ve gülmekten kendini alamaz.
