hayatimda oynadiğim en güzel oyunlardan biri. diyaloglar harikadir.
bomba yerleştirdigimiz bölümde merdivenlerden inerken(aşağda bayağ düşman var):
--spoiler--
joe(şişmandir bildiğiniz gibi): im an easy target. you go first vito.
vito: thanks, joe.
--spoiler--
oyundaki kisa filmler* gerçekten insani gaza getiriyor. olaylarin anlatilişi, oyunculuk** harika. özellikle vito'nun kendi kendine konuştuğu sahneler harika.
hapishane bölümü tamamen the shawshank redemption*. öyle çok hoşuma gitti ki, o sahneleri bi daha oynamak istiyorum.
yan görevleri sevmeyen biri olarak olmamasina çok sevindim.
bir bölümde(13tü galiba) stairway to heaven* adinda bir göreve başliyoruz ki orada bittim ben. 13 olmasi da ilginç.
leo galante'nin karizmasina hayran kaldim. hapishanede taniştiğimiz adami sonralari öldürmekle yükümlü oluyoruz ondan sonra henryi yolundan çeviriyoruz. sonra emekli ediyoruz leo abimizi ama tekrar geliyor sonunda.
birkaç eksik var yazmak istemem böylesine harika bir oyuna ama yazmadan geçemicem:
çinli abilerimiz hep ayni hapishanede özellikle çok dikkat ettim buna. ondan sonra kizlar, gangisterler falan hep ayni. biraz daha çeşitli olabilirdi.
ondan sonracima, final bölümünde marjinal bir şey beklerdim o kadar güzel bir atmosfere. adamlar gerçekten kasmişlar o malikaneyi yapmak için.
yapay zeka kötü ama çok da kendini göstermiyor.
dediğim gibi hapishane bölümleri inanilmaz. çok etkisinde kaldim. hele ilerde hapishane hakkinda konuşuyor vito. istediğinin para, kadinlar, içki, şöhret gibi dünyevi istekler olduğunu fakat hapishanenin onu değiştirdiğini yaziyodu. bence harika bir psikolojik oyun. sonra leo'yla eski günleri yad ediyorlar falan. diceğim o ki keşke bi red* olsaydi.*
9.7/10
final sahnesinin oynanişi ne kadar klişe olsa da, sonraki klip ile oradaki oyunculuk harika. ulan tiyatro oynuyolar sanki ama harika gerçekten.*
neyse üçüncüsü kesin gelicek gibi. kurtaricam seni joe!
