bünâgûş; farsça kulak memesi anlamına gelir, tasavvufta kulağa küpe olması gereken, akıldan çıkartılmaması gereken sözler için kullanılır. kelime-i tevhid veya kelime-i şehadet için de kullanılır. bazı mutasavvıflar peyugamberimizin isminden sonra (s.a.v.) denmesini de bu şekilde ifade ederler.
