ORAL ÇALIŞLAR'ın bugünkü yazısında güzel tespitleri vardı.
bir bölümünü aynen aktarıyorum:
(...)
Kürtlerde değişimler gözlemlenirken, 'Beyaz Türk' kamuoyunun bakış açısı değişmiyor.
'Beyaz Türk' kamouyunda,Kürtlerin her türlü hakka, olanağa vb. fazlasıyla sahip oldukları, hatta belki Türklerden daha iyi bir durumda oldukları şeklindeki kemikleşmiş önyargı bir türlü kırılmıyor.
Kürt kimliğine ilişkin en ölçülü ifadelerin bile
'Beyaz Türk' tarafından hazmedilemediğini görüyorum.
Kurduğum en sakin cümlelerin bile klavye başındaki bazı parmaklarda hakaret etme arzusu uyandırdığını hissediyorum.
'Beyaz Türkler', yıllarca Kürtlerin, Kürtçeyi unutmaları, konuşmamaları için bu ülkede baskı yapıldığını görmek istemiyorlar.
Ders kitapları bunları yazmaz.
Ancak bugünlerde yayımlanan ve devlet arşivlerinde yer alan bazı belgeleri incelerseniz, devletin en üst kurumlarında 'Kürtçeyi yasaklamak' amacıyla ne gibi
yollara başvurulduğunu görebilirsiniz.
'kürtler bizden bile daha geniş olanaklara ve haklara sahipler, bu boykotun ne âlemi var şimdi' diyen 'Beyaz Türkler'e, daha birkaç ay öncesine kadar cezaevlerindeki tutuklu ve mahkûmların aileleri ile Kürtçe konuşamadıklarını hatırlatmakta yarar görüyorum.
(...)
oral çalışlar'ın 19.09.2010 tarihli 'Mayını kimin patlattığının ne önemi kaldı?' adlı köşe yazısından alıntı.
