özlüyorum seni.. aklımdan bir an bile cıkmıyorsun. neden bilmiyorum ama su sıralar kendimi sizin evin orda buluveriyorum. pardon eski evinizin.. sen terk etmiştin dimi bu şehri. hala alıştıramadım kendimi yokluguna. gidip gidip bana el salladıgın o pencereye bakıyorum.. ev bos biliyorum ama bi umut bakıyorum cıkarsın, eskiden oldugu gibi belki bi opucuk gonderirsin diye. sensiz cekilmiyo inanki buralar. gorusemesekte aynı sehirde olmak, aynı havayı solumak, ayrı zmanlarda aynı sokaklardan gecmek yetiyordu. simdi ne tesadufen karsılasıcaz ne de ozledim diyince 5 dk da yanında olabilicem..
