dunyanın en saf sevgilerinden biridir. ogrenilmis bir sevgi seklidir. 'kısın usuyen hayvanlar icin pratik cozumler dusunmek ac kalanları doyurmak gereklidir' nanam boyle derdi benim, bir kıs gunu cocukken sokakta buldugum kediyi kuyrugundan tutup sallarken bana. iyi ki demis ve iyi ki anlatmıs.
ben ondan ogrendim hayvan sevgisini. beraber kuslar icin ekmek kırıntısı ufaladık balkona, pencere kenarına. sonra o kuslardan biri banyomuzun oldugu arkada kalan pencereye yuva yaptı. bir yumurtası birde minik yavrusu oldu. bu kus, (kargaydı) yavrusunu beslemek/korumak icin oylesine garip isler yapıyordu ki ben her gun acaba bugun ne getirecek diye merakla kusu bekliyordum. bir seferinde bursa'nın lodosu meshurdur, oyle bir ruzgar cıktı ki, kusun yuvası darmadagın oldu, anne kus gitti, insaatlardan civi toplamıs onunla yuvasını tekrar yaptı. civi ile, bildigin civi. ustunude coplerden bulmus olmalı herhalde, gazete kagıtlarıyla kapladı. hergun minik kusun buyumesini izlerken ben, bir gun, alttaki komsumuz rahatsız olmus kusun pisliginden, eline oklavayı aldıgı gibi o binbir zahmetle karganın yaptıgı yuvayı yıkmıs. karganın yavrusuda dusmus ve olmus. eve geldigimde bir baktım pencereye ne yuva duruyor ne kus. nanama sordum aglayarak anlattı bana. hemen o hırsla alttaki komsumuza gittim ve cocuk aklı iste insallah senin yavrunda olur o zaman anlarsın ne yaptıgını dedim. bende hayvan sevgisi iste tam anlamıyla boyle basladı.
sonra civciv aldı bana nanam, sonrda da minik bir ordek. buyuduler. ama biz kesip yemedik onları. koye gonderdik, kesmemeleri sartıyla. hic kus almadık, kafese koymaya kıyamadık nedense, hep balkondan baktık onlara. ailem ancak bu hayvanlara bakabilirsem bir kopek alacaklarını soyledikleri icin civcivlerime de ordegime de gozum gibi baktım. sonunda bir gun eve geldigimde kopegimi buldum. olene kadar benim en yakın arkadasımdı. hala ozlerim, hala aynı acıyı yasamamak icin yeni bir kopek alamadım.
simdi kısları daha bir garip hissediyorum. gozum eve gelirken, dısarı cıkarken ister istemez takılıyor hayvanlara. ornegin kar yagdıgı zaman kediler ac kalır. kara *basmayıda hic sevmezler. kar kalkana kadar oldukları yerde kalırlar ve usurler hem ac hem usumus olurlar. ben sıcacık evimde otururken hemen sokakta olan o kediyi nasıl dusunemem. bu mumkun degil. ya kuslar. gemlik'ten ac kaldıkları icin buttim'e kadar gelmis bir martı surusu gordum bir kez. ekmegi cope atmak yerine balkona ufalamak daha mantıklı degil mi?
anladım ki hayvan sevgisi sokakta gordugun zayıf, uyuz olmus bir kopege igreti ile bakarak ben hayvanları seviyorum demekle olmuyor. inandırıcı degil. hem de hic.
