belleğime kazınmış bir imge artık serap, masum sivillerin yaşama hakkının canilerce nasıl kolayca ellerinden alındığına dair.
onu bir kağıt gibi alev alev yaktılar ama umudumuzu kaybetmedik yaşama tutunsun istedik, dayanamadı aramızdan ayrıldı serap bir hiç uğruna. hala gözlerimi dolduruyor abisine sorduğu cümle "ağabey ben sınava girecektim şimdi ne olacak?"...
geleceği hayalleri olan gencecik bir kızdı o senin gibi,benim gibi...kızın gibi,kardeşim gibi..
"türkiye'de insanlar tesadüfen hayatta kalırlar" demişti sevdiğim biri... keşke bunu anlamak zorunda kalmasaydım.
