Sigaramdan derin bir nefes çektim. Yine olmamıştı, ne yapsam olmuyordu işte. Halbuki her şey deniz kenarındaki düşünceli adam olmam için uygundu. Hava rüzgarlı ve bulutluydu. Denizde dalga vardı. Üzerimde uzun ve beyaz yağmurluğum. Oğuz Atay'ın "Beyaz Mantolu Adamı" içime kaçsın istiyordum.
"Siktir et" dedim sadece kendimin duyabileceği bir sesle, zaten ne zamandır sadece kendimin duyabileceği bir sesle konuşuyordum. Sigaramı denize attım, aklımdan Cemal Süreya geçiyordu bu sefer de. Baktım, sigara çoktan sönmüştü bile.
Önümden bir tane simitçi geçiyordu. "Simitçi" dedim. Duymamıştı. Unutmuştum, sadece kendimin duyabileceği bir sesle konuşuyordum.
iyi ama karnım açtı, bir lokantanın önünden geçtim. içerde çılgın bir kalabalık vardı. Sesine birkaç orman kaçmış adamlar garsonlara sesleniyorlardı. Korktum bu seslerden, içeri girmekten vazgeçtim. Karnımın gurultusu kendi duyacağım tonun ötesine çıkmıştı bile.
Tekrar bir sigara daha yaktım. Denize atsam sönmeyecek bir sigara olsun istiyordum. O sırada arkamdan bir kadın geçiyordu. Yağmurluğumun yakasını dikleştirdim, uzaklara çok uzaklara bakıyordum.
