sen öleli yaklaşık 3 ay olmasına rağmen seni çok özlüyorum dede. sen ölmeden önce "acaba ölse ağlar mıyım?" diye düşünüyodum. biliyosun insanların önünde ağlıyamam. ama herkesin ortasında ağladım, hem de çok.
çocukluğumu düşündüğümde aklıma hep sen geliyosun.ilk torunundum, beni farklı seviyodun biliyorum. özür dilerim son zamanlarında fazla yanına gelemedim. gerzeklik yapıp ölüceğini hiç düşünmemiştim. her zamanki gibi sağ salim çıkıcağını düşünüyodum o hastaneden.** babam "dedeni ara seni çok özlemiş" dediğinde hiç umursamadım. telefon ettiğinde de "yeni aptal kutun" dediğin bilgisayarımla meşgüldüm. kendime bile itiraf edemesem bile işim olduğu için değil canım istemediği için seninle konuşmadım. yanına geldiğimde seni son görüşüm olduğunu yemin ederim bilmiyodum. iki üç hafta sonra ölüceğini bilseydim her gün yanına gelirdim ama bilmiyodum. ben canım sıkılır diye seninle konuşmaz ve yanına gelmezken sen benim anaokulunda kilden yaptığım ayıcığı, birinci sınıfta ilk yazımı yazdığım defterimi bile saklamışsın. bende senin nefes almana yardımcı olan tüpünü atmadım. atamadım.arkandan emre de çok ağladı. "abla bisikletim bozulunca kim yaptırıcak?" diye sordu. hep sen yaptırıyodun ya. asude'ye öldüğünü bi' hafta sonra söyledik. küstü sana. "bi' daha gelmicek mi hiç?" dedi. "gelmicek" dediğimizde biraz ağladı sonra "gelmezse gelmesin." dedi.
bu bayram sensiz ilk bayramımızdı. yas bayramıydı yani. babaannem yerini dolduramıyor. keşke senin yerine o ölseydi diyorum bazen. biraz ağlardım ama senin kadar özlemezdim..
