ateşten bir kütle gibi akar hayatından. korkarsın. durdurmak için önüne geçersen yakar. onunla birlikte savrulursan daha da yakar. boktan bir şeydir yani. sonra bir bakarsın, 18 yaşında olmana rağmen parkta top oynayan bıcırıklara özeniyorsun. ruhun kocamıştır. aynada gördüğün şeyi yadırgarsın, ne giydiğin sen gibidir ne de yapmakla yükümlü olduğun rutinler. ibre dayanır yolun yarısına yarın bir gün. bu sefer de lise/üniversite kapılarında mengeneler belası olur ruhunun. kaçıyordur bir şeyler hep. günün hiç o gün gibi değildir ve yarının da öyle olmayacaktır. moruk doğanlardansındır. gençliğin enerjisiyle dolup taştığında dahi gençliğe özenen ihtiyarlar gibi hissedersin. öyle bir şeydir işte.
