egoistliğimden falan değil.
kimseye zararım yok ama;
bir insanı tanıyınca ya severim ya nefret ederim. kendime aşırı benzeyen insanları asla sevmem, hatta düşman gibi görüp gardımı alırım resmen.. *
ve bir insanı bi kere sevmediysem, o saatten sonra ağzıyla kuş tutsa umrumda olmaz. "kanadı dışarıda kalmış ama" derim.
belki de sırf bu yüzden insanlar da beni tanıyınca ya sever yada nefret eder.
eğer benden hoşlanmamış bir insanla aynı ortamda bulunmak durumundaysam ve benimle uğraşırsa, hiç üşenmem bende itinayla arıza çıkarır, birlikte bulunmak zorunda olduğumuz ortamda hayatı zehir etmek deyiminin gerçek hayattaki karşılığını görmesine yardım ederim.
deyimler sözlüğünden çok daha fazlasıdır "hayatı zehir etmek"..
sırf bu huyum yüzünden katlanılması zor insanım diye düşünüyorum.. ****
