şeyh efendi! müsaade ederseniz soyunacağım!.. başlıklı 29. sual'in ilk paragrafı sorgulatıcı.
"allah vardı, onunla beraber hiçbirşey yoktu. şimdi de öyle, önce olduğu gibidir. o halde varlığını yok et ve bilinmezlik toprağına göm; çünkü gömülmeyen şey bitmez. tefekkür kalbin kandilidir; o giderse kalp için ışık yok demektir. ariflerin kalpleri ve sırları, nurların doğduğu yerdir. seni birisi hakettiğin şekilde övdüğünde, sen de o hali sana veren allah'ı övmeye başla ki ariflerden olasın. her varlık'ta allah'ı gör, her varlığı allah suretinde gör. bir gülün kesretinde ve bir lalenin vahdetinde allah ile ol."
kafama takılan şeyse şu: gömülmeyen şey bitmez demek gömülen şey biter demekse ve varlığını göm tavsiyesi veriliyorsa varlığını bitirmekten bahsediliyor demektir. cümleyi anladığımı düşünüyorum ama ne işe yaradığını anlamadım. bu cümlenin önceki ve sonraki cümlelerle bağlantısı ne?
